اواخر شهریور ماه خبری در سایت‌های خبری منتشر شد که نشان از حضور مایکروسافت در یک عرصه جدید می‌داد. مایکروسافت قصد دارد با سرمایه گذاری در زمینه موتورهای جست‌وجو (Search Engines)، رتبه اول را از آن خود کند و گوگل را پشت سر بگذارد. مدیران مایکروسافت تصمیم گرفته‌اند که سیاست خود را در زمینه جست‌وجو در وب تغییر دهند و تنها به همکاری با بعضی موتورهای جست‌وجو مانند overture یا inktomi بسنده نکنند و خود به تولید یک موتور جست‌وجو بپردازند. هنوز مشخص نشده است که مایکروسافت به چه میزان میخواهد از فناوری جست‌وجو استفاده کند. اما کرک کونیگس باور مدیر استراتژی سایت MSN، موتور جست‌وجوی فعلی مایکروسافت می‌گوید که توسعه فناوری جست‌وجو در مجموعه همین سایت یعنی MSN.com صورت خواهد گرفت. محققان می‌گویند این تصمیم ناشی از آن است مایکروسافت قصد دارد فناوری جست‌وجو را بخشی از بزرگ‌ترین محصول خودیعنی ویندوز کند. بنابراین نمی‌خواهد این فناوری متعلق به کس دیگری باشد.
متخصصان معتقدند با توجه به توانایی نرم‌افزار این شرکت در صورت تمرکز روی موضوع جست‌وجو در وب و هزینه کردن 50 میلیارد دلار می‌تواند هر رقیبی را برای سال‌های بعد از گردونه رقابت خارج کند.
به نظر می‌رسد که مایکروسافت نسبت به این تصمیم بسیار جدی است. مدیران این شرکت فکر می‌کنند که این فناوری هنوز در ابتدای راه خود است. مونیگس باور در این باره می‌گوید: « موتورهای جست‌وجو در حال حاضر خوب عمل می‌کنند، اما کامل نیستند. امروزه بیشتر نتایج جست‌وجو با چیزی که کاربران به دنبال آن می‌گردند، منطبق نیست. »
وی اضافه می‌کند که مایکروسافت قصد دارد نتایج جست‌وجو را برای هر کاربر بنابر علایق و جست‌وجو پیشین وی ارایه کند. بعضی حتی از استفاده از این فناوری در ویندوز longhorn خبر می‌دهند.
البته این اولین بار نیست که مایکروسافت قصد کرده در این زمینه سرمایه گذاری کند. در سال 97 این شرکت با مشارکت inktomi، MSN پایه گذاری کرد، اما حالا به این نتیجه رسیده است که فناوری خاص خود را در این زمینه داشته باشد تا بتواند همه را پشت سر بگذارد. شاید در نگاه اول این کار کمی عجیب به نظر برسد. غول دنیای نرم‌افزار چه نیازی به کسب قدرت اول جست‌وجو در وب دارد؟
مروری بر آمار موتورهای جست‌وجو پاسخگوی این پرسش است.
ادامه مطلب ...در سال 1948 مردمی که در دره‌های دور دست در ایالت پنسیلوانیای امریکا زندگی می‌کردند، همانند بسیاری از افراد دیگری که در مناطق کوهستانی دوردست زندگی می‌کردند، نمی‌توانستند برنامه‌های تلویزیونی را دریافت و مشاهده کنند. طیف فرکانس خاصی که به انتقال امواج تلویزیون اختصاص داده شده بود موجب شده بود دریافت برنامه‌های تلویزیونی تنها برای افرادی میسر شود که درمسیر مستقیم دید آنتن فرستنده قرار دارند.
برای حل این مشکل آنتن‌هایی روی تپه‌ها نصب شدند و کابل‌هایی از آن آنتن‌ها به منازل کشیده شدند.
این سیستم که از آنتن‌هایی با کابل‌های بسیار بلند متصل به آنها تشکیل می‌شد، مشکلات زیادی داشت، مثلا به علت طول زیاد کابل‌ها، سیگنال در حال حرکت در آنها مرتب ضعیف می‌شد و مجبور بودند در فواصل مناسب از تقویت کننده (Amplifire) استفاده کنند تا کیفیت تصویر بهتر شود، اما استفاده از این تقویت کننده‌ها که گاه تعدادشان در مسیر خانه هر فرد به 30 تا 40 عدد می‌رسید و معمولا با فواصل 300 متر نصب می‌شدند، محدودیت‌ها و مشکلاتی نیز در برداشت.
اضافه شدن هر تقویت کننده به افزایش نویز می‌انجامید. همچنین اگر به هر دلیلی یکی از تقویت کننده‌ها از مدار خارج می‌شد، بیننده تصویر را از دست می‌داد. درواقع به این دلایل، کاربران سرویس کابلی را به عنوان کیفیت نه چندان خوب تصویر و عدم اطمینان به کارکردش شناختند.
استفاده از این سرویس ادامه یافت و بتدریج کمبودهای آن جبران شد در سال 1972 اولین کانال pay per view راه‌اندازی شد. که مشترکان مجبور به پرداخت پول به ازای هر فیلم یا برنامه ورزشی بودند. در سال 1975 انتقال امواج به آسمان رفت. در این سال با قرار دادن یک ماهواره در مدار، سیگنال تلویزیونی ابتدا به ماهواره و سپس از طریق آن به سیستم‌های کابلی منتقل می‌شد. اما همچنان مشکلات استفاده از کابل همانند وجود تقویت کننده و نویز کاربران را آزار می‌داد. در سال 1976 سیستم جدید کابلی پایه گذاری شد. در این سیستم از فیبرنوری به جای کابل استفاده می‌شد.
البته فیبر در تمامی مسیر جایگزین کابل نمی‌شد. بلکه از محل دریافت سیگنال‌های تلویزیونی تا همسایگی و نزدیکی کابران فیبر جایگزین کابل می‌شد و ادامه مسیر تا منازل را فیبر به عهده داشت. از آنجا که فیبر همانند کابل، سیگنال را تضعیف نمی‌کند. لزوم وجود تقویت کننده به تعداد زیاد از میان رفت. به طوری که تعداد تقویت کننده موجود میان هربیننده تا مرکز از 30 تا 40 عدد به حدود 6 عدد کاهش یافت. این تعداد در سیستم‌هایی که از سال 1988 به بعد ساخته شده‌اند. به یک یا دو تقویت کننده کاهش یافته است. کاهش شدید تعداد تقویت کننده‌ها باعث افزایش کیفیت و قابلیت اطمینان سرویس کابلی شده است. به گونه‌ای که تا اوایل دهه 90 نزدیک به نیمی از منازل در امریکا به شبکه‌های کابلی متصل شدند.
با افزایش استفاده از شبکه‌های رایانه‌ای و تبادل اطلاعات، این شبکه‌ها رشد و گسترش خوبی داشته است و در حال حاضر، تعداد زیادی از کاربران را به خود جلب کرده است. ارائه دهندگان خدمات شبکه‌های رایانه‌ای و اینترنتی سعی کرده‌اند بسیاری از سرویس‌ها را روی این شبکه‌ها ارائه کنند، اما تا به حال نتوانسته بودند تصاویر تلویزیونی با کیفیت مناسب و خوب را در اینترنت ارائه کنند و بسیاری از ارائه دهندگان و در یافت کنندگان خدمات، هر دو شبکه را مورد استفاده قرار می‌دادند. شبکه کابلی برای دریافت تلویزیون و شبکه اینترنت برای دریافت اطلاعات. اما از خبرها چنین برمی‌آید که باز هم غول دنیای نرم‌افزار، مایکروسافت، اقدام به حال این مشکل کرده است. در نمایشگاه ITU Telecom که حدود 10 روز پیش در ژنو برگزار شد. بیل گیتس خبر از تولد نرم‌افزار جدیدی در شرکت مایکروسافت داد. این نرم‌افزار که MicrosoftTV Platform Maketing Manager نام دارد و تا پایان سال 2004 ارائه خواهد شد، امکان ارائه تصاویر تلویزیونی با کیفیت استاندارد را روی شبکه اینترنت فراهم خواهد آورد. مایکروسافت می‌گوید که با کمک فناوری فشرده سازی تصاویر که در Windows Media Player9 به کار گرفته شده است. می‌توان رو ی خط با پهنای باند 1 مگابایت بر ثانیه، تصاویر تلویزیونی را با کیفیت استاندارد منتقل کرد. در صورت علاقه به دریافت تصاویر با کیفیت بسیار بالا به خطوطی با سرعت 4 تا 5 مگابیت در ثانیه نیاز خواهد بود.
مایکروسافت معتقد است با استفاده از این روش تلویزیون اینترنتی به مراتب ارزانتر از تلویزیون‌های کابلی فعلی خواهد بود که با استفاده از یک شبکع مجزا و فناوری فشرده سازی MPEG در حال کار هستند. از طرف دیگر، ارائه دهندگان خدمات و دریافت کنندگان آن، هردو از کار باشبکه مجزا خلاص می‌شوند و با یک شبکه تماس نیازهایشان را برآورده می‌کنند.
کارشناسان معتقدند در صورت رواج این فناوری کاربران زیادی به استفاده از خطوط پر سرعت اینترنت مثلا DSL روی خواهند آورد و این امر، باعث گسترش و تقویت شبکه‌های دسترسی به اینترنت خواهد شد.